ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΑΔΕΛΦΗ

Ή μήπως θα έπρεπε να πω "αδελφή ψυχή"; Ξέχασα, ο όρος χρησιμοποιείται σε άλλες περιστάσεις(ή καταστάσεις,αν προτιμάς)...
Πάντως, ακόμα και αν δεν είναι οι ψυχές μας αδελφές, μοιάζουν τόσο που δεν πιστεύω πως είναι τυχαία η συγγένειά μας σ'αυτή τη ζωή... Ξέχασα, έτσι κι αλλιώς δεν πιστεύω στις συμπτώσεις...
Όπως είπες και συ, η καινούργια εποχή στις ζωές και των δύο μας θα μας χωρίσει με πολλά χιλιόμετρα στο χώρο... Ωστόσο, έχω ακούσει πως κάθε αγάπη, ανεξαρτήτως είδους, κι εφόσον είναι δυνατή και άρα είναι αδύνατον να σβήσει, δυναμώνει όσο πιο μεγάλη είναι η απόσταση. Οπότε, υποθέτω πως έχεις δίκιο, θα είμαστε πιο κοντά από ποτέ...
Μένει μοναχά να επιβεβαιώσουμε και πάλι εκείνο το όμορφο ρητό μιας εποχής που και οι δύο σεβόμαστε και θαυμάζουμε:"Η ισχύς εν τη ενώση"...Η υποστίριξη μου έχεις προσφέρει είναι τέτοια, που ούτε γαϊδούρι δεν μπορεί να την αγνοήσει... Ξέχασα, ακόμη και τα γαϊδούρια δεν ξεχνούν να εκτιμήσουν την καλή συμπεριφορά...
Πάντως, πέρα από την πλάκα, πέρα από την πικρία, και πέρα από το... στραπατσαρισμένο σου αμαξάκι, που κάνει τόση υπομονή όση κι εμείς, να θυμάσαι πως όπως εσύ με αφήνεις να φύγω γνωρίζοντας όσο είναι δυνατόν την αγάπη σου, έτσι σε αφήνω και γω πίσω μου και μακριά μου (πάντα χωρικά, ποτέ νοητικά), αφήνοντάς σε να γνωρίζεις πως τα συναισθήματα είναι αμοιβαία...
Όπως έχω-κιόλας! παρά τις λίγες μου μέρες εδώ-επαναλάβει, καλύτερη αδερφή δεν θα μπορούσα να εχώ... Είμαι περήφανος για σένα, και καμαρώνω για τη συγγένειά μας...
Να θυμάσαι, επίσης, πως θα είμαι εδώ για να σου προσφέρω όποια υποστήριξη μπορώ στους δύσκολους καιρούς... Γιατί ξεκινάμε πάλι για το άγνωστο στις ζωές μας, και τέτοιοι καιροί στις καινούργιες μας περιπέτειες είναι αναπόδραστοι...

Σ'ευχαριστώ πολύ... Για όλα...

http://enigma-omnia.blogspot.com/2008/09/blog-post_17.html