Περί ου ο λόγος...

Δεν ξέρω τί να πω... Πώς στροβιλίζονται οι σκέψεις, σαν ανεμοστρόβιλος σε μια έρημο περιβάλλοντος... αριθμοί, εξισώσεις, αισθήματα, τέχνη, λέξεις είν' η παλαίστρα της νόησής μου... Αλλά ποια είναι η αρχή του μίτου της Αριάδνης; '

"πυρός δέ ὕδωρ ἔσεται θάνατος, ὕδατος δέ ψυχῆ.."

Ἀμῆν, ἀμῆν, λέγω ὑμῖν, ο κύριος Ηράκλειτος μόνο βλάκας δεν ήταν... Τί είναι αυτό που τελικά αναζητούμε αλήθεια; Ένα τέλος, μια αρχή, μια συνέχεια; Ή μήπως ένα πάτημα από όπου θ' αφορμήσουν οι χίμαιρρες μιας αλήθειας αλλιώτικης από αυτήν που έχουμε τόσο έντεχνα σμιλέψει με τους απατηλούς συνειρμούς της επίπλαστης καθημερινής μας φρενίτιδας; Μπορεί τελικά ο ρασιοναλισμός να ερμηνεύσει τα πάντα, ή μήπως όχι;

Το νερό αποτελεί για τη φωτιά θάνατο, και με τη σειρά της η ψυχή είναι ο θάνατος του νερού...

Γιατί; είναι η πρώτη ερώτηση που έρχεται στο νου. Και η δεύρη: μήπως το νερό, η φωτιά και η ψυχή είναι σύμβολα; Και κατά πόδας η τρίτη: αν ναι, σύμβολα τίνος πράγματος;

Οι απαντήσεις πολυποίκιλες, πολυσύνθετες, σαν θάνατος αργός σε απειροστά μικρό χρονικό διάτημα, και συνάμα απλές, όσο πολύπλοκες είναι η αντιδράσης της καθεμίας προσωπικότητας που κρύβει ο καθείς μας μέσα του.

Ναι, μη γελιέστε, όσο απλοί και να δείχνουν οι περισσότεροι άνθρωποι, όσο κοινότυπη και αν φαντάζει η καθημερινότητα και η ζωή τους, κρύβουν μέσα τους άπειρα αποθέματα εξέλιξης του εγώ και της συνειρμικής επεξεργασίας όσων τους περιβάλλουν. Άρα κάθε άνθρωπος είναι, δυνάμει ή ενεργεία ένα πολύπλοκο φαινόμενο, που κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει εύκολα ή να υποτιμήσει αποφεύγοντας τις συνέπειες.

Έχει ειπωθεί πολλές φορές ότι κάποια πράγματα είναι καλύτερο να παραμένουν στο σκοτάδι. Ίσως πράγματα σαν τους μηχανισμούς της νοητικής, ψυχολογικής και ψυχικής διεργασίας στην βαθύτερη, απλούστερη, ευληπτότερη και πραγματική μορφή τους να είναι γραφτό να παραμένουν στο σκοτάδι, να μην μας ξεκλειδώσουν ποτέ πλήρως τα εσώτερα μυστικά της ύπαρξής τους.

Αλλά όσο υπάρχουν άνθρωποι, άνθρωποι σαν εμένα ή εσάς που διαβάζετε αυτήν την μικρή μου αλληλουχία συνειρμών, άνθρωποι σαν και τον Ηράκλειτο, δεν θα αφήσουν αυτά τα μυστήρια ανεξερεύνητα, χωρίς έστω μία προσπάθεια να τα κατανοήσουν.

Και παρόλο που εκείνος, που από άλλους χαρακτηρίστικε γριφώδης, "σκοτεινός" φιλόσοφος, είχε πει:

"Ψυχῆς πείρατα ἰῶν οὐκ ἄν ἐξεύροιο, πάσαν ἐπιπορεύόμενος ὁδόν, ὃτι ἀνεξευρεύνητον ἐόν καί ἄπορον..."

Χωρίς δεύτερη σκέψη προσπαθούσε να ανακαλύψει αυτά τα πέρατα, αυτά τα όρια, που ίσως ακόμα δεν έχει δει ζωντανού ανθρώπου μάτι...